De Fokkersvereniging organiseerde begin oktober 2019 voor de zesde keer een busreis naar het drafsportwalhalla in Normandië. Telkens om de 3 jaar, de eerste keer in 2004, 15 jaar geleden. Telkens in hetzelfde hotel. De 2 organisatoren hebben erg hun best gedaan om voldoende deelnemers te krijgen. Het streven was 24-25 mensen. Daarmee was de prijs p.p. gecalculeerd. Op een bepaald moment waren het er 23 en hebben we het door laten gaan. Vlak voor de reis kwamen er annuleringen wegens kreupelheid, ziekte of een begrafenis. Uiteindelijk gingen er 18 leuke mensen mee, waarvan de helft recidivisten. De deelnemers: Ab Zaman, Hans Huiberts, Jos Huiberts, Ben van de Ven, Bets en Martien Janssen, Ton Deijle, Willem Otten en Ria Smetz, Gerard Koop, Adriaan Uit de Bosch, Henk Roos (II), Henk Verkerk, Piet Vlag, Maud en Christiaan Spee, Adriaan van Dolewaard en dochter Merit.


De eerste dag
Op woensdag 2 oktober 2019 kwamen we na een lange busreis ’s avonds aan bij Hotel Bellevue in Villerville,
waar de nog even de zonsondergang konden zien en een biertje drinken,
alvorens aan tafel te gaan voor een heerlijk 4 gangen diner.

Boven: We gingen deze keer met een bus van Bak-reizen uit Alkmaar. Er waren geen deelnemers uit de
noordelijke provincies. In Alkmaar waren 3 mensen ingestapt en de rest had zich verzameld in Bodegraven,
waar onze reisgenoot Adriaan Uit de Bosch ons gastvrij ontving en we onze auto's veilig en gratis konden parkeren.
De koffie met iets lekkers stond klaar. Betty bedankt. De bus moest wel over een hele smalle weg rijden en ook nog keren.
Dat was meteen ook het toelatingsexamen voor onze jonge chauffeuse. Ze slaagde cum laude.

Boven: Dit is ze dan. Onze chauffeur Jeanne van Eis, honden- en paardenliefhebster.
Ze rijdt recreatief op de dravermerrie Urania, rec. 1,17,5 winsom 20.000 Euro, die bij Ton de Wit
moeder is geworden van o.a. Jente W. Jeanne is een prima chauffeur, ze rijdt goed door, is dat
gewend met reizen naar Spanje etc. Dat ze van paarden houdt en op een draver rijdt, gaf een
extra click met onze groep. Zij genoot met ons mee, ook bij de koersen, en
wij genoten van haar rijkunsten met de bus.

Boven: Altijd een belevenis: de rit over de superhoge brug, de Pont de Normandie.
In de verte doemt hij op. Daarna rechtsaf, door Honfleur en over de kustweg
naar Villerville. We zijn er bijna.

Boven: Onze uitvalsbasis: Het chique Hotel "Bellevue" in Villerville, tussen Honfleur en Deauville.

Boven: Met dit uitzicht op zee. Rechts aan de overkant van de Seine-monding ligt Le Havre.

Boven: Nog mooier bij zons-ondergang. Uitzicht uit een van de hotelkamers.

De tweede dag
Het programma:
Op donderdag 3 oktober gingen we ‘s ochtends eerst even kort naar Volbloedstoeterij Haras de Quesnay in Vauville,
10 km onder Deauville, en vervolgens ca. 20 km via leuke dorpjes naar de stoeterij van Philippe Allaire (Haras de Bouttemont
in Victot Pontfol, met Ready Cash, Bird Parker, Brillantissime, etc.). ´s Middags lunch in een pannenkoeken restaurant in het
even verderop gelegen schilderachtige dorp Beuvron-en-Auge en daarna naar de koersen in Cabourg,
alwaar individueel dineren voor eigen rekening/keuze.

Boven: De bus is aangekomen bij Volbloedstoeterij Haras de Quesnay.
Een 40-persoonsbus voor 18 reizigers. Lekker ruim zitten......

Boven: De bedrijfsleider Vincent Rimaud stelt zich voor en vertelt over de stoeterij met het prachtige landhuis.
Aan het begin van de XXe eeuw opgericht door William-Kissan Vanderbilt, een rijke Amerikaanse investeerder met NL-roots.
Hij won met zijn paarden 4 keer de Prix du Jockey-Club tussen 1909 en 1919. Na zijn overlijden in 1920 nam de Amerikaan
Malcolm-Kingsley Macomber het landgoed over. Hij won met zijn paard Parth de Prix de l'Arc de Triomphe in 1923.
In de WO-II was het landgoed verlaten en in gebruik genomen door de bezetters. Na de oorlog stond het lange tijd leeg
en in 1958 namen de succesvolle trainers-fokkers William Head en zijn zoons Alec en Peter het 280 ha omvattende
landgoed in bezit. Hun succesvolste fokproduct is de merrie Trêve, die de Arc de Triomphe won in 2013 en 2014.
Op de stoeterij staan 5 Volbloedhengsten ter dekking, waarbij Motivator, de vader van Trêve.
Er zijn 100 fokmerries gestald, zowel eigen merries als van klanten.

Boven: De 5 dekhengsten worden één voor één aan ons getoond:
Anodin (hier in beeld), Attendu, Intello, Motivator en Recoletos.

Boven: En dat in een prachtige entourage....
Dit is Motivator, de vader van Trêve.

Boven: De namen van die Volbloeds zeggen ons niet zoveel, maar het is interessant om iets
over de Volbloedfokkerij te vernemen. De dek/veulengelden zijn hier lang niet zo hoog als
je zou verwachten: tussen 5.000 (voor Attendu) en 15.000 Euro (Anodin).
Voor de 17-jarige Motivator bedraagt het veulengeld 8.000 Euro.

Boven: Dit veulen is het volle zusje van niemand minder dan Trêve. Wat een schoonheid!!

Boven: Het woonhuis van de familie Head. Ze zijn hier maar een paar maanden per jaar.

Boven: De tuin is prachtig aangelegd. Het stalpersoneel moet ook grasmaaien.

Boven: Hier komen we bij de stallen voor de merries, veulens en jaarlingen
van de Volbloedstoeterij. De bedrijfsleider legt het allemaal uit.

Boven: Een prachtig stallencomplex in Normandische stijl.

Boven: De stallen voor de merries, veulens en jaarlingen van de Volbloedstoeterij.
Daarna weer met de bus verder.

Boven: Het volgende bezoek was aan Haras de Bouttemont, waar we tegen 11 uur
(in 't Engels) werden verwelkomd door de echtgenote van Philippe Allaire.

Boven: Als eerste wordt Atlas de Joudes aan ons voorgesteld.
Zoon van Ready Cash, uit zijn eerste jaargang.

Boven: Hij draait een rondje om ons heen en gaat terug naar de stal.
Madame Allaire geeft een toelichting. Ze weet er veel van.

Boven: Dan volgt Brillantissime, zoon van Ready Cash uit een dochter van Buvetier d'Aunou.
Bold Eagle is aan moederskant een achterneef van hem.

Boven: Vervolgens Charley du Noyer, zoon van Ready Cash uit een dochter van Halimède.
Moederlijn van Coktail Jet.

Boven: Dit is Bird Parker, zoon van Ready Cash uit een dochter van de oude Fakir du Vivier.
Hij heeft wel de kleur van zijn vader, maar niet de maat.
Geen van zijn aan ons getoonde zoons heeft zijn maat, allemaal zijn ze wat kleiner.

Boven: Dit is Dollar Macker, zoon van Saxo de Vandel uit een dochter van Insert Gede,
monté-crack en duidelijk anders van kleur en type.

Boven: Daar is ie dan, de Keizer van de Franse draverfokkerij, Ready Cash.
Ook zijn naam is mooi en toepasselijk. Jaarlijks brengt hij miljoenen in het laatje
en zijn zoons idem.

Boven: Ready Cash loopt een rondje om ons heen.

Boven: Ready Cash willen we wel eens van dichtbij bekijken.

Boven: En er zijn al zoveel foto's van dit paard.

Boven: Hij is prachtig, het paard bedoelen we.
De hengstenbegeleider, die in Frankrijk zo deftig "étalonier" wordt genoemd,
is een andere dan die van 3 jaar geleden.

Boven: Iedereen wil met deze unieke hengst op de foto.

Boven: Natuurlijk ook een groepsfoto met Ready Cash.

Boven: Ready Cash maakt daarna persoonlijk even kennis met de Voorzitter.

Boven: In een stal wat verderop staat Django Riff, die nog in training is.

Boven: Na de hengsten worden de stallen, de grote stapmolen, de nieuwe overdekte trainingsbaan
(zoals in Grosbois, waarop alleen wordt gestapt en gejogged) en de strips aan ons getoond.
Dit zijn 3 strips met verschillende samenstelling, zover als je kunt kijken. Deze strip was vroeger
een landingsbaan voor vliegtuigjes en is nu aangepast voor krachttraining van harddravers.

Boven: Deze foto is genomen vanuit de overdekte uitkijkpost,
waar trainer en/of eigenaren hun paarden op de strip kunnen zien werken.

Boven: De Normandische ontvangstruimte van Haras de Bouttemont van Philippe Allaire.
Hier kregen we na de rondleiding wat de drinken.

Boven: De goede gastvrouw laat ons binnen.

Boven: Er was een ober voor ons ingehuurd, bij de catering inbegrepen.
Qu'est ce que vous voulez? Jus d'Orange of toch liever champagne?
De meeste namen de bubbles.

Boven: Op tafel een lekker hapje. Prima verzorgd.

Boven: We konden aan 3 tafels zitten. Vorige keer hadden we er 4 nodig.

Boven: Tafel 1.

Boven: Tafel 2

Boven: Tafel 3

Boven: Tegen 14:00u worden we in een echt Normandisch pannenkoekenrestaurant verwacht,
in het schilderachtige dorpje Beuvron-en-Auge.

Boven: Crêperie is Frans voor pannenkoekenrestaurant.

Boven: Reisleider Ab Zaman legt uit welke keus er is met de
pannenkoeken. En daar hoort volgens de Fransen cider bij...

Boven: Nog even een rondje door Beuvron-en-Auge wandelen en dan weer terug naar de bus.

Boven: Om 16:00u worden we verwacht bij de drafbaan van Cabourg en welkom geheten door
een dame van Le Trot. We krijgen zelfs een kleine rondleiding door een jongedame.
We zijn eregasten.

Boven: In de 2e koers is Easy and Nice ER tweede geworden en dat werd door ons
als een overwinning gevierd, want de eigenaren zijn Ed Burggraaf en Rita, die
graag met onze groep op de foto wilden.

Boven: We spelen wat, we eten en drinken wat op Cabourg en om 17:39u staat
"onze" koers gepland, de "Prix d'Association Néerlandaise des Eléveurs de Trotteurs",
oftewel de "Prijs van de NL-Vereniging van Fokkers van Draverpaarden".

Boven: Onze koers wordt gewonnen door de hengst Dorian, gereden door Y. Lebourgeois,
die hier onze ereprijs in ontvangst heeft genomen. Een mand met Nederlandse lekkernijen:
Edammer kaasje, hagelslag, drop, flesje advocaat, etc.
Hij was er blij mee. Weer eens wat anders dan een beker.

Deze avond geen diner in ons hotel,
wel een drankje bij de open haard.

De derde dag
Het programma:
Op vrijdag 4 oktober een langere busrit, zo'n 120 km zuidwaarts. Eerst gingen we naar Ecurie Louis Baudron. Louis stamt uit een oud geslacht van dravertrainers en is schoonzoon van Jean-Pierre Dubois. Zijn Ecurie is gevestigd in het bekende Haras des Rouge Terres te St. Leonard-des-Pares, vroeger eigendom van de familie Olry-Roederer, die rijk was geworden met hun champage. De fameuze hengst Jamin is hier gefokt en ook getraind, door Jean Riaud. Zij wonnen de Prix d'Amérique in 1958 en 1959. Daar wordt op deze stoeterij nergens aan herinnerd, want er waait een nieuwe wind, de Baudron-wind en die is ook succesvol. We bezoeken de stal en de dekhengsten op een historische Normandische locatie. Voor een tussengelast bliksembezoek gaan we daarna ook nog even naar de buren, en wel Haras de Fresneaux van Jean-Philippe Dubois, waar o.a. Prodigious ter dekking staat. Voor een uitgebreide lunch gaan we naar Sées. Vervolgens brengen we een bezoek aan Haras de Sassy in Boischampré, waar Timoko, helaas voor ons, voor een korte vakantie was vertrokken naar Richard Westerink, maar waar nog enkele andere dekhengsten te bezichtigen waren. Dan volgt de terugreis van ruim 1 uur naar ons hotel, met het vooruitzicht op een heerlijk 4-gangen diner.

Boven: Binnenkomst bij Ecurie Baudron op het Haras des Rouge Terres.

Boven: Zo ziet het landhuis van Haras des Rouge Terres eruit.

Boven: Twee jongedames fungeren als rondleidster.
Eerst krijgen we in de receptie een drankje aangeboden met een versnapering.

Boven: De twee dames staan klaar voor de rondleiding. Op de achtergrond de oude stallen
van Haras des Rouge Terres, met op de 1e verdieping de onderkomens van het personeel.
Slapen boven de paarden.

Boven: Historische stallen, grote boxen. Zou Jamin hier hebben gestaan?

Boven: Maar voor de koerspaarden is er nu een hypermoderne stal,
van alle gemakken voorzien.

Boven: In de inspanstal heeft Gerard een nieuwe loopbaan gevonden.
Er werd ook nog wel gelachen, hoor.

Boven: Er was genoeg tijd voor vragen, die keurig werden beantwoord.
Hier staan we bij een trainingsband met voetenbad.

Boven: Singalo is de eerste hengst, die we te zien krijgen.
Cornulier-winnaar.

Boven: Singalo staat er een beetje sullig bij, die opgestoken hand werkt ook niet.
Komt er wel vaker bezoek?

Boven: De medewerkster legt uit:
Singalo is een zoon van Goetmals Wood en Ingala (volle zus van Gobernador).

Boven: Dit is buurman Village Mystic, een Love You-zoon uit een dochter van Full Account.
Hij won de Prix de Selection (Gr-I).

Boven: Teruglopend naar de bus lopen we langs de buitenverblijven van de koerspaarden.

Boven: En daar zien we de uitstekende merrie Draft Life,
die al meer dan een miljoen Euro heeft verdiend.

Boven: Dit is de strip van Ecurie Jean-Philippe Dubois op het terrein van Haras de Fresneaux.
Links loopt onze rondleidster, madame Dubois, de echtgenote van Jean-Philippe.

Boven: We moeten een lange wandeling maken om bij de buitenverblijven
van de dekhengsten te komen.

Boven: Naar wie staan we hier te kijken?

Boven: Royal Dream liet zich eerst niet zien. Hij bleef achter in zijn kamp staan.

Boven: Prodigious vond ons wel leuk. Hij staat tweede achter Ready Cash
in het Franse vaderpaardenklassement van 2019.

Boven: Rocklyn is een zoon van Love You uit een dochter van Cesio Josselyn.
Zijn moeder is een halfzus van Echo en Sepia, de moeder van Imoko.

Boven: Merit van Dolewaard neemt een foto van Rocklyn.

Boven: Texas Charm, een zoon van Cygnus d'Odyssee uit een dochter van Coktail Jet.
Winnaar van de Prix de Vincennes (Gr-I) en 2e achter Timoko in de Prix de France 2015.

Boven: Password, een zoon van Goetmals Wood uit een dochter van Workaholic.

Boven: Royal Dream, winnaar Prix d'Amérique 2013.
Zoon van Love You uit een dochter van Buvetier d'Aunou.

Boven: Royal Dream maakt kenns met Maud.

Boven: Na dit "bliksembezoek" dat toch wel ruim een uur heeft geduurd,
gaan we naar Sées met zijn prachtige basiliek. Ons restaurant is om de hoek:
de "Taverne au Normandy" aan het "Place de la Cathédrale".

Boven: Na de lunch gaan de meeste nog even de kerk in.
De rood-gele paraplu is het "merkteken" voor een basiliek,
een vanuit Rome toegekende eretitel voor een bijzondere kerk.

Boven: zwemtraining bij Haras de Sassy. Het bad heeft een hoefijzervorm.
Aan de rechtervoorkant komen de paarden uit het bad en gaan er aan de linkerkant weer in.

Boven: Binnen het zwembad bevindt zich ook nog een stapmolen met voetenbad.

Boven: Na het zwembad krijgen we een rondleiding langs de dekhengsten.
Dit is Enino du Pommereux, behorend tot de top van zijn jaargang.
Zoon van Coktail Jet uit een dochter van Halimede.

Boven: Dijon, winnaar Elitloppet 2019, een grote hengst.

Boven: Dijon is een zoon van Ganymède uit een dochter van Coktail Jet.

Boven: Haar kennen we natuurlijk als de verzorgster van "onze" Timoko.
Daar hebben we haar nog voor bedankt. Ze heet Angélique Beaufils.

Boven: Up and Quick, Prix d'Amérique-winnaar, die vorig jaar afscheid van de baan nam
in Wolvega. Zoon van Buvetier d'Aunou uit een dochter van Quiton du Coral.

Boven: Dit is Niky. Hij staat in de top-10 bij de vaderpaarden.
Zoon van Viking's Way uit een dochter van Sancho Pança en Sepia,
die we hiervoor ook al tegenkwamen als oma van Rocklyn.

Boven: Nummerbordjes van de Elitloppet. De linkse vijf zijn van Timoko,
dan twee van Up and Quick en de rechtse is van Dijon.
Deze hengsten stonden hier ter dekking toen ze naar
Stockholm gingen voor deelname aan de Elitloppet.

Boven: Op de dag na zijn zege in de Elitloppet poseert Dijon (links met Angelique
en zijn krans en startnummer) met Timoko (rechts met Jean-Yves Lhérété en de twee
startnummers waarmee Timoko heeft gewonnen).
Haras de Sassy is trots op zijn twee dekhengsten, die onder
hun zorgen de Elitloppet hebben gewonnen.
(foto uit het tijdschrift Trot-Info nr. 256 juli-aug 2019)

Boven: Het diner in ons hotel was weer gezellig en de maaltijden waren uitstekend.

Boven: En zoals elke avond na het diner nog even natafelen bij de open haard.
Tot aan bedtijd.

De vierde dag
Het programma:
Op zaterdag 5 oktober gingen we naar het ca. 65 km westwaarts gelegen Caen, waar op de mooie drafbaan "Le Prairie" aan de rand van de stad, 8 koersen werden verreden, de eerste om 12:15u en de laatste om 16:07u. Omdat het toch gauw een uurtje rijden is naar Caen, was er op deze dag geen tijd om nog iets anders te plannen. Sommige deelnemers maakten 's morgens na het ontbijt een rondwandeling door het dorpje en over het strand. Om 10:30u vertrok de bus naar Caen. Het weer was prachtig en we werden bij de entree van de baan weer door de dame van Le Trot ontvangen. Ze regelde ook een aantal witte Le Trot-petjes voor ons en maakte afspraken voor de huldiging na "onze" koers. Het was een leuke middag. We waren ruim voor 18:00u terug bij ons hotel en de meeste gingen toen nog even een wandeling maken naar het strand, vlakbij, de straat uit en dan met de trap naar beneden. Daarna verzamelen bij de bar voor een aperitief en om 20:00u aan tafel voor het laatste avondmaal. Vier gangen en zoveel wijn als je wilt.

Boven: Er was tijd voor een ochtendwandeling langs het strand van Villerville.

Boven: Terug naar ons hotel door de straatjes van Villerville.

Boven: De tribune van de drafbaan in Caen.

Boven: Het was heerlijk toeven in de zon.
Deze twee banken vóór de eigenarentribune waren voor ons.

Boven: Koersliefhebbers.

Boven: Adriaan heeft een onderonsje met Bets en Martien vindt het goed.
Jeanne ook. Een volgende keer wil ze wel weer met ons op stap.

Boven: Het lijkt wel of er meer Nederlanders waren dan Fransen.

Boven: Het mooie stallenterrein van Caen konden we ook bezoeken.

Boven: Nog 13 minuten tot de start van "onze" koers.

Boven: Onze koers was een monté-koers met 18 deelnemers. Bij de huldiging gingen we
met de winnaars op de foto. Dat waren de ruin Flamion Carisaie en rijder F. Lamy.
Fokker-eigenaar-trainer J.Et. Thuet staat er ook bij. Zij kregen ons verrassingspakket
en waren er blij mee.

Boven: Vóór het diner nog een wandeling langs het strand.
We zien 2 Le Trot-petjes.

Boven: Links Jean Gabin en rechts Jean-Paul Belmondo, twee beroemde
Franse acteurs, die de hoofdrollen speelden in de film over het denkbeeldige dorp
"Tigreville". Deze film is in de jaren 60 opgenomen in Villerville en daar zijn ze hier
nog steeds heel trots op. Deze muurschildering kwamen onze mensen
tegen op de boulevard van Villerville.

Boven: Mooi plaatje. Linksaf ga je terug naar het dorp.

De vijfde dag
Zondag 6 oktober was de dag van de terugreis.
Vertrektijd 9:15u. Daar was over gestemd.

Boven: Op de terugweg in de bus werden de koersen in Alkmaar via de i-phone gevolgd,
ook de Viereneneenhalve Kilometer.

Boven: Hulk Vryenesse heeft de 1e koers gewonnen en fokker-eigenaar Adriaan Uit de Bosch
maakt een ereronde door de bus. Zijn vrouw Betty zwaaide vanuit Alkmaar naar ons
en zei na de zege van hun andere fokproduct Jyvonn Vryenesse (in gezamenlijk bezit met
Gerard Koop) in de 10e koers dat de mannen voortaan maar niet meer
mee moesten gaan naar de koers.

Boven: Adriaan (met Le Trot-pet) geeft Jeanne aanwijzingen op het smalle weggetje
naar zijn boerderij in Bodegraven. De tegenliggers moesten uitwijken.
Na een voorspoedige reis kwamen we voldaan bij Betty Uit de Bosch aan en
na een afscheidsdrankje ging iedereen weer naar huis.

Het was weer een fantastische reis !!!!